Hasła (zarówno jedno-, jak i dwu- lub wielowyrazowe) są wytłuszczone i umieszczone w wierszu wysuniętym. Po hasłach homonimicznych umieszczono numer oznaczony wytłuszczoną cyfrą rzymską. Warianty ortograficzne i fonetyczne danego wyrazu występują w haśle obok siebie i są oddzielone znakiem ||, np. „klaun || klown || clown”. Informację o wymowie umieszczono po haśle w nawiasie kwadratowym, np. „jury [wym. żiri – akcent na ostatniej sylabie]”. Kolejna informacja dotyczy części mowy. Taką informację podano przy wszystkich hasłach zbudowanych z jednego segmentu graficznego i niektórych kilkusegmentowych, np. „na oślep przysł.”, „na równi z II przyim.” (zasada ta obejmuje przede wszystkim przysłówki, przyimki i spójniki). Informacją o części mowy nie opatrzono kilkuwyrazowych terminów i związków frazeologicznych. Wyrazy odmienne mają w artykule hasłowym informację fleksyjną. Są to: rodzaj rzeczownika lub aspekt czasownika, numer paradygmatu (odsyłający do tabel), a także niektóre (nieregularne) końcówki i formy fleksyjne. Kolejnym elementem artykułu hasłowego są numery znaczeń (jeśli dana jednostka ma ich kilka). W numeracji znaczeń zastosowano wytłuszczone cyfry arabskie. Przed lub po numerze znaczenia są umieszczone kwalifikatory. Informują one o stylistycznym nacechowaniu wyrazu, ograniczonym geograficznie zakresie użycia, przynależności danego wyrazu do słownictwa środowiskowego lub specjalistycznego, niskiej frekwencji danego wyrazu. W słowniku zrezygnowano z kwalifikatorów pragmatycznych i chronologicznych, przenosząc tego typu informacje do definicji.

Układ znaczeń w poszczególnych artykułach hasłowych jest następujący: na początku podaje się znaczenia występujące we wszystkich odmianach języka, w dalszej kolejności umieszczono znaczenia ograniczone stylowo, środowiskowo, znaczenia specjalistyczne i rzadkie.

W SWJP zastosowano rozmaite typy definiowania znaczeń. W miarę możliwości język definicji został uproszczony. W niektórych hasłach pojawiają się definicje zbliżone do założeń kognitywizmu.

W artykułach hasłowych dotyczących czasowników podaje się informacje o przyimkowej rekcji, ale tylko wtedy, gdy dany człon w postaci wyrażenia przyimkowego jest obligatoryjnym dopełnieniem wyrazu hasłowego, np. „uchodzić II [...] (za kogoś)”.

Bezpośrednio po definicji podane są przykłady użycia danego wyrazu. Są wśród nich przykłady oryginalne oraz preparowane. Cytaty zostały opatrzone skrótem źródła tylko wtedy, gdy dane hasło (lub znaczenie) nie występowało we wcześniejszych słownikach.

Na końcu artykułu hasłowego podaje się informację o etymologii.