Artykuły hasłowe zaczynają się wyrażeniem hasłowym podanym pogrubioną czcionką z wcięciem akapitowym (w przykładowym haśle: broda). Przed wyrażeniem hasłowym może wystąpić liczba rzymska, dla rozróżnienia „haseł homonimicznych”, tj. leksemów mających formę podstawową o identycznej postaci literowej, np. I wić (rzeczownik) i II wić (czasownik). Po wyrazie hasłowym występuje informacja wstępna, obejmująca czasem uproszczony zapis wymowy (jeśli nie odpowiada ona standardowemu odczytaniu hasła) oraz informację gramatyczną: w wypadku leksemów odmiennych podana jest ona implicite, np. dla rzeczowników przez wskazanie rodzaju, a dla czasowników – aspektu. W omawianym artykule mamy: ż (rodzaj żeński), IV (grupa deklinacyjna) oraz formy przyhasłowe: „CMs. brodzie, lm D. bród” (podanie pierwszej jest nadmiarowe, ponieważ daje się ona wyprowadzić z tabel).

Zasadnicza informacja podana w artykule hasłowym to opis semantyczny. W haśle broda wyróżniono trzy ponumerowane znaczenia, każde rozpoczyna się a linea i bez wcięcia: 1. ‘zarost’ 2. ‘część twarzy’ 3. ‘pęk sierści lub piór’ (definicje tych znaczeń w słowniku są oczywiście dłuższe). W ostatnim znaczeniu wyodrębniono dwa podznaczenia, oznaczone literami. Poszczególne jednostki znaczeniowe zilustrowano cytatami, uporządkowanymi chronologicznie z najnowszymi na początku. Po każdym cytacie podano skrótowo lokalizację w tekście źródłowym (w pierwszym znaczeniu po cytatach oryginalnych zanotowano jeszcze typowe połączenia wyrazowe, tzw. kolokacje). W wersji elektronicznej słownika na początku hasła na marginesie znajdujemy dodatkowo czerwony znaczek – po jego naciśnięciu pokazuje się poprawka wskazana w erratach słownika.

Po zasadniczym bloku cytatów dla danego znaczenia są wyodrębnione (a linea i po rombie) związki frazeologiczne, użycia przenośne i przysłowia. Przy zwrocie pluć sobie w brodę podano kwalifikator pot. Różne jednostki o podobnym charakterze są rozdzielone trójkącikiem.

Na ostatnim miejscu – za pomocą skrótu // L, // SWil lub // SW – informowano, w którym spośród głównych słowników języka polskiego hasło zanotowane jest po raz pierwszy: w słowniku Lindego, wileńskim lub warszawskim. Nota ta jest obecna tylko w hasłach, które – zdaniem redakcji – mogły nasunąć wątpliwości interpretacyjne. W haśle broda jej nie ma.