Wyrazem hasłowym jest polskie słowo (występujące w pismach Norwida). Jest ono zapisane małymi literami, pogrubionym krojem, np. broda. Po nim znajduje się informacja gramatyczna określająca przynależność do części mowy (np. rz – rzeczownik), kategorie gramatyczne (np. ż – rodzaj żeński) oraz dane statystyczne: ogólna liczba użyć danego leksemu z podziałem na poezję oraz prozę: (np. 68: po 32, pr 36).

W kolejnej części artykułu hasłowego występuje podział na znaczenia, które są zapisane pogrubioną kursywą i numerowane (np. broda 1) oraz opatrzone informacją o liczbie użyć (również z podziałem na poezję i prozę). Każde znaczenie ma przypisaną definicję, podaną w pojedynczym cudzysłowie i oznaczoną kolorem zielonym, np. „zarost na dolnej części twarzy”.

Następna część artykułu hasłowego zawiera informacje o dokładnych lokalizacjach wszystkich użyć danego wyrazu w Pismach wszystkich, skonstruowane według schematu wskazującego tytuł dzieła (wyrażony skrótem), nr tomu – cyframi rzymskimi, nr strony liczbami arabskimi, np. „Q III 104” (gdzie Q to skrót tytułu Quidam). Numer strony to hiperłącze, które odsyła użytkownika do odpowiedniego fragmentu pism Norwida przedstawiającego dane słowo wraz z najbliższym kontekstem, zgodnie z wydaniem Pism wszystkich J. W. Gomulickiego.

Przy numerach stron pojawiają się kwalifikatory tekstowe (zob. stronę z hasłem człowiek) – np. przp, did, cyt – informujące, że użycie pojawia się w przypisie, didaskaliach, cytacie itd. Na szczególną uwagę zasługują nietypowe kwalifikatory d-ł i d-r, które oznaczają dywiz łączący i rozdzielający – znaki interpunkcyjne bardzo charakterystyczne dla tekstów Norwida.

Ostatnia część artykułu hasłowego zawiera informację o fonetycznych i fleksyjnych wariantach danego wyrazu oraz o jego użyciach w związkach frazeologicznych, przysłowiach i archaicznych związkach składniowych.