Bohaterami Factory 2 są nowojorscy artyści z kręgu Warhola i jego sympatycy. Sztuka wystawiana jest w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Lupa współpracuje też z warszawskim Teatrem Dramatycznym, gdzie inscenizuje dramaty Thomasa Bernharda (m.in. Wymazywanie, Na szczytach panuje cisza), i innymi scenami w Polsce i Niemczech. Poza reżyserią Krystian Lupa zajmuje się też malarstwem, scenografią i tłumaczeniami. Jest laureatem najważniejszych polskich i europejskich wyróżnień dla ludzi teatru, włącznie z Europejską Nagrodą Teatralną, przyznaną mu w 2009 roku.

Mieszkający w Warszawie pisarz i tłumacz publikuje swój czwarty tom prozatorski. Wcześniej zyskuje popularność dzięki uhonorowanej Nagrodą Kościelskich twórczości poetyckiej (Żywoty równoległe) i nagrodzonej Paszportem Polityki powieści Lala. Znany jest również jako tłumacz wierszy Philipa Larkina i publicysta prasowo-telewizyjny. W 2011 roku Rada Języka Polskiego przyznaje mu tytuł Młodego Ambasadora Polszczyzny.

Jacek Dehnel

Fot. Wikimedia Commons / Emilian Snarski

Znany na świecie polski architekt projektuje na warszawskim Mokotowie duże, zamknięte osiedle mieszkaniowe, którego budowa kończy się w 2006 roku. Do „Mariny” wprowadza się kilka tysięcy ludzi. Kuryłowicz jest laureatem wielu nagród architektonicznych i zwycięzcą konkursów, między innymi na projekty lotnisk międzynarodowych, nowych gmachów Uniwersytetu Warszawskiego i Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu. Ginie w 2011 roku w katastrofie małego samolotu w Hiszpanii.

Rozgrywający się w Warszawie dramat rodzinny Plac Zbawiciela zostaje obsypany nagrodami na gdyńskim festiwalu filmowym. Krauze zdobywa tam główną nagrodę – Złote Lwy – już wcześniej, w 1999 roku za film Dług. Debiutuje w 1976 roku obrazem Proste kroki. Najwięcej nagród zbiera w 2004 roku za biograficzny film o malarzu z Krynicy pod tytułem Mój Nikifor z rolą Krystyny Feldman.

Plac Zbawiciela, Warszawa

Fot. Wikimedia Commons / Szczebrzeszyński

Współtwórca (z Pawłem Dunin-Wąsowiczem) słownika Parnas bis. Literatura polska urodzona po 1960 r., prozaik i dziennikarz węgierskiego pochodzenia wydaje powieść, osadzoną w Polsce, w przyszłości. Fabuła osnuta jest wokół losów rodziny żyjącej w Warszawie początku XXI wieku. Varga debiutuje w 1992 roku zbiorem opowiadań Pijany anioł na skrzyżowaniu ulic. Jest redaktorem działu kulturalnego w „Gazecie Wyborczej”, a przekłady jego twórczości znajdują czytelników w państwach Europy Środkowo-Wchodniej.

Poza pięcioma dramatami napisanymi w latach 90. Rylski nie publikuje od 1987 do 2004 roku żadnej książki. Jego debiutancki dyptyk powieściowy (Stankiewicz. Powrót z 1984 r.) spotyka się z dużym entuzjazmem krytyki i czytelników, a powrót do życia literackiego za sprawą Człowieka w cieniu wznawia karierę pisarza. Jego kolejna książka (Warunek) jest nominowana do nagrody Nike w 2006 roku. Eustachy Rylski mieszka w Chotomowie pod Warszawą.

Eustachy Rylski w 2008 r.

Fot. Wikimedia Commons / Szostaczek

Muzeum, zlokalizowane w dawnym gmachu elektrowni Tramwajów Warszawskich, prezentuje eksponaty związane z walką powstańczej Warszawy z 1944 roku, ale również inicjuje liczne przedsięwzięcia edukacyjne, artystyczne i społeczne. Jego otwarcie następuje w 60. rocznicę powstania, po 20 latach od założenia, podczas których kompletowano zbiory, obejmujące zarówno artefakty, jak i nagrania świadectw powstańców i ludności cywilnej. Projekt architektoniczny, koncepcje wystaw i pozostała działalność Muzeum Powstania Warszawskiego zyskują uznanie w postaci wielu krajowych i zagranicznych nagród.

Pochodzący ze Śląska poeta, krytyk filmowy i prozaik zyskuje za swój powieściowy debiut szereg wyróżnień, w tym nagrodę Nike i Paszport Polityki. Gnój, opisujący zmagania głównego bohatera z życiem rodzinnym i samym sobą,zostaje przetłumaczony na kilkanaście języków obcych. Kuczok pisze też na motywach książki scenariusz do filmu Pręgi, który reżyseruje Magdalena Piekorz. Również ekranizacja zdobywa liczne nagrody filmowe.

Wojciech Kuczok w 2005 r.

Fot. Wikimedia Commons / Mgieuka

Krótkometrażowy film Tomasza Bagińskiego z 2002 roku, inspirowany prozą Jacka Dukaja, zostaje wyróżniony nominacją do Oscara. Kolejne dzieło Bagińskiego, Sztuka spadania, również otrzymuje szereg międzynarodowych nagród filmowych. Bagiński tworzy animacje do gier komputerowych i filmy animowane, jest też autorem wizualizacji do Siedmiu bram Jerozolimy Krzysztofa Pendereckiego.

Absolwentka warszawskiej ASP i laureatka wielu ważnych nagród w dziedzinie rzeźby już od lat 60. rewolucjonizuje myślenie o tworzywie rzeźbiarskim – jej słynne dzieła z tego okresu są tkane. Caminando wykonani są z brązu i wpisują się w nurt przedstawień kroczących, bezgłowych, wydrążonych postaci. Rzeźby Abakanowicz są eksponowane na stałych, plenerowych wystawach w Ameryce i Azji, w Polsce między innymi w Poznaniu. Za swoją twórczość artystka otrzymała w 1998 Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Rzeźby Magdaleny Abakanowicz przy Odlewni Żeliwa, Śrem

Fot. Wikimedia Commons / KrejZii

Autorka, Dorota Masłowska na wiele miesięcy skupia na sobie uwagę krytyków, publicystów i czytelników, po tym jak w wydawnictwie „Lampa i iskra boża” wychodzi jej debiutancka książka. W 2009 roku Wojnę polsko-ruską przenosi na ekran Xawery Żuławski. W kolejnych latach Masłowska pisze kolejną powieść pt. Paw królowej, za którą otrzymuje nagrodę Nike w 2006 roku, a także dwa dramaty. Oryginalny styl pisarski autorki, charakteryzujący się agresywnym językiem i jadowitym dystansem do rzeczywistości, wzbudza kontrowersje, ale zarazem zapewnia autorce nadzwyczajny sukces wydawniczy.

Dorota Masłowska w 2005 r.

Fot. Wikimedia Commons / Mariusz Kubik (Kmarius)

Dwie premiery spektakli w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego: greckiej tragedii Eurypidesa i opresyjnej sztuki współczesnej angielskiej dramatopisarki Sary Kane wpisują się w ciąg jego teatralnych sukcesów początku XXI wieku. Warlikowski, który w młodości pracował z Peterem Brookiem, Ingmarem Bergmanem i Krystianem Lupą, od lat 90. inscenizuje dramaty i opery na najważniejszych scenach Europy. Otrzymuje za nie szereg polskich i francuskich wyróżnień i staje się jednym z najbardziej cenionych ludzi teatru. Od 2008 roku jest dyrektorem Nowego Teatru w Warszawie, w którym współpracuje z kompozytorem Pawłem Mykietynem i dramaturgiem Piotrem Gruszczyńskim.

Zaangażowany w działalność opozycyjną już od lat 70. krakowski poeta najlepiej znany jest polskim czytelnikom jako tłumacz literatury anglojęzycznej. Początkowo związany z Nową Falą, kształtuje swój własny, erudycyjny w nawiązaniach do poezji barokowej styl. Jest też autorem przekładu wierszy Zbigniewa Herberta na angielski. Twórczość poetycka przynosi mu szereg ważnych nagród literackich. Od 1981 roku mieszka w Stanach Zjednoczonych.

Stanisław Barańczak w 1995 r.

Fot. Wikimedia Commons / Mariusz Kubik (Kmarius)

Powieściopisarz i eseista, Chwin jest też wykładowcą literatury romantycznej na Uniwersytecie Gdańskim. Szczególne uznanie krytyki i czytelników przynosi mu powieść, której akcja rozgrywa się w Gdańsku przed II wojną światową i po niej, ukazująca splątane losy Polaków i Niemców i skoncentrowana wokół problemu pamięci. Stefan Chwin lokuje w Gdańsku fabułę również innych swoich utworów: Złotego pelikana i Doliny radości.

Zrealizowane w latach 1993–1994 filmy: Niebieski, Biały, Czerwony zdobywają na międzynarodowych festiwalach wiele prestiżowych nagród i wieńczą karierę polskiego filmowca, autora Dekalogu, Krótkiego filmu o zabijaniu i Podwójnego życia Weroniki. Współautorem scenariuszy jest Krzysztof Piesiewicz, a w filmach występuje szereg polskich i zagranicznych gwiazd. Czerwony jest też ostatnim filmem w karierze zmarłego w 1996 roku reżysera.

Krzysztof Kieślowski w 1994 r.

Fot. Wikimedia Commons / Alberto Terrile

Na podstawie gorzkiej powieści opisującej życie polskich emigrantów Janusz Zaorski kręci 1997 roku film Szczęśliwego Nowego Jorku. Bohaterowie egzystują w przaśnej izolacji brooklyńskiej dzielnicy Greenpoint, gdzie mimo nieznajomości angielskiego udaje im się przetrwać w obcym mieście. Utwory Redlińskiego były przenoszone na ekran już od lat 70. – Awans, Konopielka. Jest on też autorem reportaży, dramatów i opowiadań.